 |
 |
|
|
صابر ( سه شنبه 85/10/5 :: ساعت 3:38 عصر)
السلام علیک یا فاطمه الزهرا (علیها السلام) بنده به عنوان مسئول حفاظت قرارگاه رعد به سربازان نگهبان دستور داده بودم تا شبها پس از خاموشی، برای ورود و خروج به قرارگاه ایست شبانه بدهند. یکی از شبها نگهبان پاس دو، که نوبت پاسداری اش از ساعت دو الی چهار صبح بود سراسیمه مرا از خوابی بیدار کرد و گفت: ـ در ضلع جنوبی قرارگاه شخصی هست که فکر می کنم برایش مشکلی پیش آمده. پرسیدم: ـ مگر چه کار می کند؟ گفت: ـ او خودش را روی خاکها انداخته و پیوسته گریه می کند.
من بی درنگ لباس پوشیدم و همراه سرباز به طرف محلی که او نشان می داد رفتم. به او گفتم که تو همین جا بمان. سپس آهسته به طرف صدا نزدیک شدم. صدا به نظرم آشنا آمد. نزدیکتر که رفتم او را شناختم. تیمسار بابایی فرمانده قرارگاه بود. او به بیابان خشک پناه برده بود و در دل شب، آنچنان غرق در مناجات و راز و نیاز به درگاه خداوند بود، که به اطراف خود توجهی نداشت. من به خودم اجازه ندادم که خلوت او را بر هم بزنم. از همانجا برگشتم و به سرباز نگهبان گفتم: ـ ایشان را می شناسم. با او کاری نداشته باش و این موضوع را هم برای کسی بازگو نکن. |
||
|
|
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
|
|
|
|
فهرست ها |
|
|
|
||
|
|
منوها |
|
|
» درباره خودم «
» پیوندهای روزانه « همیار پلیس خدمت یا ......؟! [73] مهدی منتظر در فلسطین متولد شد! [72] ستاره داوود بر سر اجلاس سران عرب [62] [آرشیو(3)] » آرشیو مطالب « تابستان 1387 بهار 1387 تابستان 1386 زمستان 1385 پاییز 1385 تابستان 1385 » لوگوی وبلاگ « » لینک دوستان « به قاموس لبهای خیس دو چشمم یاد ایام یاد ایام کشکول جوانی عرشیان بیا به خدا تلفن کنیم فتح المبین دکتر محمدصادق کوشکی » لوگوی دوستان «    » وضعیت من در یاهو « یــ |
||
